Ο θολωτός τάφος της Μυκηναϊκής περιόδου (1680-1060 π.Χ.) είχε εντοπιστεί ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, από τον Άγγλο ιστορικό G.B.Grundy, αλλά την πρώτη συστηματική ανασκαφική έρευνα πραγματοποίησε κατά την δεκαετία του 1960 ο Σπ. Μαρινάτος. Ο ανασκαφέας θεώρησε ότι πρόκειται για το ταφικό μνημείο του Θρασυμήδη, γιου του μυθικού βασιλιά Νέστορα, το οποίο αναφέρει και ο Παυσανίας στις περιηγήσεις του. Ο τάφος ήταν μερικώς συλημένος, αλλά από τα εναπομείναντα κτερίσματα μπορούμε να φανταστούμε τον πλούτο του: πλήθος λίθινων βελών, δύο περιδέραια από αμέθυστο και σάρδιο, τέσσερα χρυσά ελάσματα, δύο μικρά μυκηναϊκά αγγεία και άλλα μικροαντικείμενα.
Εντυπωσιακό εύρημα αποτελεί ο ακέραιος σκελετός βοδιού, πιθανότατα από θυσία προς τιμήν του νεκρού. Νεότερες έρευνες (1977-1979) υπό τον καθηγητή Γ. Κορρέ, απέδειξαν ότι ο θολωτός τάφος κτίστηκε επάνω σε τύμβο της Μεσοελλαδικής εποχής (2050-1680 π.Χ.) με ταφικούς πίθους, ενώ γύρω από τον τάφο εντοπίστηκαν ίχνη Πρωτοελλαδικού οικισμού (3100-2050 π.Χ. περίπου), αλλά και στοιχεία Νεολιθικής κατοίκησης (περίπου 4.000 π.χ.). Ανθρώπινη δραστηριότητα στην περιοχή μαρτυρείται και κατά τα Ελληνιστικά χρόνια (323-31 π.Χ.). Τα πολυάριθμα πήλινα πλακίδια και ειδώλια του 4ου-3ου αι. π.Χ. που βρέθηκαν γύρω από τον θολωτό τάφο, μαρτυρούν την άσκηση προγονικής λατρείας σε επώνυμο ήρωα και συνδέονται πιθανότατα με μικρή κατασκευή, ίσως βωμό Ελληνιστικών χρόνων, που ερμηνεύτηκε ως ηρώο.
(πηγή: Ενημερωτική πινακίδα του Υπουργείου Πολιτισμού στο θολωτό τάφο).